Wat is een no cure no pay advocaat
Een no cure no pay advocaat is een advocaat waarbij u alleen hoeft te betalen wanneer hij of zij de dienst tot een goed einde heeft gebracht. Dit houdt in dat een client gebruik maakt van de advocaat en afhankelijk van het resultaat wordt bepaald of de advocaat in aanmerking komt voor een vergoeding van zijn geleverde diensten.
Hoe vind ik een no cure no pay advocaat
Wanneer u eens op het internet rondkijkt zult u zien dat er een aantal no cure no pay advocaten te vinden zijn in Nederland. No cure no pay betekent letterlijk geen oplossing geen betaling en houdt dus in dat een client geen vergoeding hoeft te betalen wanneer de no cure no pay advocaat de zaak niet tot een goed einde heeft gebracht.
De minister van justitie is een grote tegenstander van het no cure no pay principe. Het is voortgekomen uit een vijfjarige proef waarmee de Nederlandse Orde van Advocaten in 2004 is akkoord gegaan. Het betrof hier vooral letselschadezaken en overlijdensschadezaken. De regering heeft vandaag de dag de verordening voorgedragen voor vernietiging door de Kroon.
No cure no pay een goede oplossing
Voor bepaalde zaken is de zogeheten no pay no cure method de beste oplossing. In de eerste plaats heeft een advocaat of jurist natuurlijk veel eigen belang in de zaak aangezien deze alleen een vergoeding zal ontvangen bij het succesvol afronden van een zaak. Dit heeft als resultaat dat een advocaat of jurist die werkt met het no cure no pay principe zich optimaal zal concentreren op de zaak in kwestie.
Ook heeft de advocaat geen baat bij het schrijven van veel uren en weet u van te voren waar u aan toe bent in het geval dat u de zaak verliest. Het feit dat er geen vergoeding betaald hoeft te worden wanneer de advocaat of jurist de zaak niet tot een goed einde brengt maakt de no cure no pay methode een goed alternatief voor minder kapitaalkrachtige rechtszoekenden.
De reden dat de overheid een fel tegenstander is van het no cure no pay principe is dat ze denken dat de advocaten en juristen vooral kansrijke zaken zullen behandelen en hierdoor de minder kansrijke zaken links blijven liggen. Dit zorgt voor een soort van Amerikaanse claimcultuur waarbij feitelijk niemand is gebaat.
